Sanırım beni hayrete düşüren şey, beklediğimden çok daha fazla büyümüş olmasıydı. Bu, yüzündeki izlerden ve kırışıklıklardan çok yüz ifadesinde gizliydi. Yirmi bir yaşındaki birine benzemiyordu. Otuz ya da kırk yaşında olabilirdi.
Sonraki haftalarda bunu düşünecek vaktim olduğunda, savaşın zamanı hızlandırdığını fark ettim. Ülkeleri için savaşmaya can atan bu çocuklar görev için başvurduklarında hâlâ genç ve onları cephede bekleyen şeylere dair saf fikirleri olan delikanlılardı ama başkalarının bir hayat boyu yaşadığından daha fazla ve daha zor şeyler yaşamışlardı. Arkadaşlarının öldüğünü görmüşlerdi ve kendileri de her an ölüm tehlikesiyle karşı karşıyaydılar. Öldürülmemek için öldürmüşlerdi. Buz gibi soğuk siperlerde dayanmışlar, saatlerce sinir bozucu silah seslerine katlanmışlar ve ölenlerin acı çığlıklarını dinlemek zorunda kalmışlardı. Genelde hiçbir dertlerinin olmadığı ve güvende oldukları eski hayatlarından geriye hiçbir şey kalmamıştı. Müttefikler Hitlerin Almanya'sını yok etmişti. Bu bilgi, Chad gibi adamlar için katlandıkları her şeye bir anlam katmıştı. Fakat bu, hayatlarının geri kalanı boyunca içlerinde taşıyacakları görüntüleri değiştirmiyordu. Her gün yüzleşmek zorunda kaldıkları, önceden hiçbirinin hayal bile edemeyeceği kadar acımasız olan bu gaddarlığı değiştirmiyordu..
Sayfa 314 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
·
24 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.