Hayatın inişleri ve çıkışları vardır. Benim ruh halimin ve yaşama sevincimin de öyle.
Ah güneş ne güzel doğuyor, bulutlar nasıl da renkten renge giriyor... Bu içime çektiğim nefeste lezzetli bir yemek keyfi var. Sevdiklerim... Yanımdalar. Az önce birine yazdım, şimdi diğerini arayayım da çay içelim. İşte yarım saattir beklediğim otobüs geldi. Şu kenara geçeyim.
Kitabımı okurken bir yandan yazmakta olduğum makalemi düşünüyorum. Ara ara kitaptan kopup yola dalıyorum. Kitap karakterleri... Şimdi sanki ben de onlardan biriymişim gibi hissediyorum.
Yapacağım çok şey var ama hepsini keyifle yapacağım. Hayat çok güzel. Şu an ölmekten korkuyorum.
Şu an ölmemeliyim.
Hayatım en başından beri zorluklarla doluydu. Ben doğduğum an dahi hayat yarışının başlangıç çizgisinin gerisinden başlamışım.
Bugünün yarından farkı ne? Her günüm işkencelerle dolu sanki. Nefes alırken boğuluyorum ben. Keşke nefes almasam. İnsanlardan nefret ediyorum.
Şöyle herkesten uzak, bilmediğim bir şehirde yaşasam ne güzel olurdu... Yalnız kalabilirdim. Yalnızlık... Ne güzel şey. Kimsenin bakışına dahi maruz kalmak istemezdim şu an.
Hiçbir şey yapmak istemiyorum. Hiçbir şeyden keyif almıyorum. Yapmam gereken çok şey var ama olabildiğince azını yapacağım. Bıktımmmmm.
Şu an ölebilirim. Şu an ölsem hiçbir şey kaybetmem. Ölüm ne kadar huzurludur. Ruhumun ağrısı ölümle diner gibi geliyor.
Tam şu an ölmeliyim.
·
43 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.