İkinci Yeni'nin genel olarak şiir anlayışını beğenmiyor olsam da arada şiirlerini denemek keyifli oluyor. Bu şekilde Ece Ayhan'ın bu şiirine denk geldüm kısacık olunca da hemen okuyup bitirdim..Nesir Şiir anlayışını uygun yazılmış bu cümleler pek beni kendisine çekmedi. Bu anlayıştan dolayı değil duygu devinimi yerine bize Tarihsel bir devinim süreci yaşatıyor. Kitabı bitirene kadar bu şekilde devam etti. Ancak sonlarında iki şiir vardı o ikisi yakalayıp beni kendisine çekti. Son iki şiir de tam bir Tarkovsky edasıyla yazılmış ve özellikle şu ilk 3 dize Sokaklar çok daraldı okunacak kitap kalmamış evde korku daha da yaklaştı öpülen yerleri kadının yavaş yavaş çürüyor neyse bunlar okuyunca kitabı bir daha okumaya karar verdim. Zatennn kısa olunca bitirmesi çok zor olmadı. Ve görüşüm de değişen bir şey Ece Ayhan'ın estetik algısını kavrayabilmek oldu. Şiir de beklediğim şey ben de okurken bir şeyleri harekete geçirmesidir. Bu her şey olabilir. İşte bu kitapta böyle bir şey söz konusu değildi Tarkovsky muhtevasına kadar. Yine de estetik algısına saygı duyuyor ve yapmak istediğini yaptığı en azından kattığı manayı taktir ediyorum. Başka bir vakit başka şair de beğenmediğim bu tarz şimdi bir gözlerimi kapattırdı. Aşk böcek çiçek arıyorsanız size göre değil demek ha şiir de zaten öyle bir şey değil:) Yani bir tarih yolculuğu bir Beyoğlu sokaklarında tur atmak istiyorsanız okuyun. Ama sizin için bir anlam ifade eder mi bilmiyorum. Bu puanı sadece estetik anlayışında ki başarıya verdim.