Onbir yaşımda domuzumu kurban ettim ve orospulara gittim.
Domuzum bir porselen kumbaraydı, cilalıydı, kusmuk renklerinde tonlarla boyanmıştı ve üstünde sadece demir paraların girdiği ama çıkmadığı uzunca bir delik vardı. Babam seçmişti bu tekyönlü kumbarayı, çünkü onun hayat görüşünü yansıtıyordu: para istiflemek için vardır, harcamak için değil.
Sayfa 9Kitabı okudu
·
137 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.