Canının yanacağını bile bile aynı yolda yürümek, çare olmayacağını bilsen de umut beslemek, tüm dünyanın bildiğini kendinden gizlemeye çalışmak çaresizliğin farklı boyutlarıdır.
Cam kırıklarıyla dolu bir yolu göz göre göre nasıl yürür insan. Canının yannacağını, kanının akacağını, izinin kalacağını bile bile nasıl ilerler. Korkuyu mu unuttuk, gerçeklikten mi yoksunuz. Yol mu güzel yoksa acımız mı fazla?