Böylece sabah dışarı çıkmış olurum. Evi görürüm, çarşıda dolanırım biraz. Vakit geçer.
(İki kelimeli korkunç bir cümle bu: Vakit geçer!)
Bu amaçsızlık, boşluk, başıboşluk, içi boşalmışlık ve bozgun üstüne düşünmek istemiyorum. Bana iyi gelmiyor. Yarın sabah o eve bakmaya gideceğim. Kendi eşyalarımla döşemeye kalksam nasıl olur diye hayal edeceğim. Evin sabahını, öğleden sonrasını, gecesini düşüneceğim. Tatil dönüşü eşyaların duruşu nasıldır? Kar yağarken, yazın en sıcak günlerinde nasıldır? Ev denen şeyin ne çok yüzü var.
Sayfa 99 - Can YayınlarıKitabı okudu
·
2 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.