Onun yanındayken sıklıkla huzurunu kaçıran o aynı yetersizlik duygusunun acısını bir kez daha çekiyor, onun fedakâr ruhundan, haşinliğinden, yoksul hayatı seçmesinden ve sarsılmaz iffetliliğinden nefret ediyordu, kendi bencil, tensel ve hırslı yaradılışına indirilmiş bir tokat gibi görüyordu bütun bunları.
Sayfa 209 - EstebanKitabı okudu
·
44 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.