Uzunca ifadeler ediyor, kelimelerimi haykırıyordum. Davranışlarımı hazmedemeden bir su misali akıp gitmeyi yeğliyorum artık. Yaşama tutunmamı bağladığım abes eylemleri savuruyorum. Aslen insanlardan bu denli nefret ediyordum ve nefret ettiklerime daha çok tutunuyordum. Sevgiyle yaklaştıklarım yalnızca bir takıntının temeliydi. Göz yaşımı akıtan her mâhlukata bir intikam ve ihtirasla yaklaşma isteğim beni bu akıntıda ivedilikle götürüyordu. Mecburi merhamet duygusuna daha fazla sarılmak istemeyip serzenişte bulunduğum, yüreğimi darlayan yahut beni göklere uçuran tüm insanlığa koca bir nefret bırakıyorum...
·
17 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.