Edebiyatımızın ilk psikolojik romanı olmasının sebebi; kesinlikle okurken sinir krizi geçirten ilk kitap olmasıdır diye düşünüyorum. Aslında en fazla 60 sayfada bitebilecek bir hikayeyi iç dünyalarına ine ine bu kadar uzatmışlar. Konu güzel kesinlikle beğendim. Hatta dersler de çıkardım fakat hiç konuşmadan içlerinden geçirdikleri şeyleri okumak bir hayli bunaltıcı oldu. Konuşmanın önemi yine bu kitapta ortaya çıktı çünkü kahramanlar sadece bakisarak aşık oldukları ve yanlış anladıkları icin Allah'tan kitabın sonunda konuştular da birbirlerini anladılar. Yasak aşk, kara sevda, konuşmanın imkansızlığı ve eş ile aslında iyi arkadaş olmak gerektiğini anlatan başarılı ama gereksiz bunaltıcı bir eserdi