Vatikan Barnaba incilini apokrif incil olarak kabul etmektedir. Yani böyle bir incilin var olduğunu kabul eder ama içeriğini kabul etmemektedir. Vatikan'ın Barnaba incilini neden apokrif kabul ettiğini ileride açıklayacağım. Barnaba incili ile diğer incillerin kıyasını yaparak konuya gireyim.
Şu an Hristiyanlarca kullanılan dört incili yazanlardan; Marcos ve Luka Hz. İsa'yı hiç görmemiştir! 12 havariden de değillerdir. Sadece Hz. İsa'nın teyzeoğlu olan Yuhanna (ibranice Yahya) ve Matta, Hz. İsa'yı görmüştür. Şu an Hrisitiyanlarca kullanılan dört incil, Hz. İsa'nın ölümünden iki yıl, diğer bir rivayete göre ise dört yıl sonra yazılmıştır. Oysa Barnaba 12 havariden olup, Hz. İsa hayattayken incili yazmıştır. Bu açıdan Barnaba incilinin tarihsel üstünlüğü vardır. Elimizdeki kaynaklara göre Barnaba aslen Yahudi kabilelerinden Levi'lerden olup, o dönem Salamis olarak bilinen Kıbrıs doğumludur. Daha sonraları Anadoluya da gelmiştir. Barnaba'nın diğer incillere göre tarihsel üstünlüğünün yanında dilsel üstünlüğü de bulunmaktadır. Hz. İsa malumunuz İsrailoğullarından çıkmıştır. Hayattayken İbranice ve Aramice konuşmuştur. Şu an vatikanın kabul etdiği dört incil'in en eski yazma nüshaları yunanca/latincedir. Bu sebeple Hristiyan din adamları latinceyi yoğun olarak kullanır. Sebebi bilinmeyen bir sebepten ötürü de kilise Yunanca İncillerin okunmasını yasaklamıştır. Yani şu an kullanılan inciller orjinal metinler değildir. İbraniceden yunancaya, daha sonra da latince veya ingilizceye çevrilen metinler okunur. Orjinal İbranice metinlere hiç ulaşılamamıştır. oysa Barnaba incili Aramice'dir.
Matta, Marcos, Luka ve Yuhanna'da ayrıyeten giriş bölümünde bu yazmaların vahiy olmadığı, Hz. İsa ve havarilerin vahyin gelişinden Hz. İsa'nın ölümüne dek geçen sürede yaşanılan olayların kronolojisi olduğu açıkça belirtilmiştir. Yani bu İnciller; Tevrattan metinler (eski ahit), havarilerin mektupları ve o incili yazan havarinin kişisel gözlemlerini de aktarmaktadır ki, tamamen Tanrı kelamı denilemez. Bu kısım ise Barnaba incilinin kaynaksal üstünlüğüne örnektir. Hristiyan azizlerinin mektupları da incile eklendiği halde, Barnabanın mektuplarının incile eklenmesinden kaçınmışlardır. Hz. İsa'nın göğe çekilmesinden 57 gün sonra öğretileri bozarak dinin bu günkü Hristiyanlık? şekline gelmesini sağlayan Aziz Pavlus (Tarsuslu pavlos) ile Barnaba sürtüşmüşler, aralarında büyük anlaşmazlık çıkmıştır.
Din denilen anlayış bir tanedir. Hz. Adem'den son Peygamber Hz. Muhammed s.a.v'e kadar gelen tüm ilahi metinler dinin tek kaynağıdır. Allah farklı farklı dinler göndermemiştir. Hepsi birbirini destekler ve birbirlerinin devamıdır. Yani Allah kimseye siz Hristiyansınız, siz Musevisiniz dememiştir. Tam tersine insanlar kendilerini Hristiyanız!, Museviyiz! diyerek ötekileştirmiş, dinin yazmalarını ve aslını bozarak kendilerine yeni din koymuşlardır. Özellikle ruhbanlar maddi ve manevi çıkarları sebebiyle Ruhbanlık kurumunu yaratarak, dini tekellerine almış ve amaçlarına göre değiştirmişlerdir. Dinin akidesinde hangi Peygamber olursa olsun değişiklik olmaz, şeriatler yani kanunlarda ufak değişiklikler olabilir. Yani Tanrı'nın tek ve bir olması, cüzz ve küll olmaması, doğmamış ve doğrulmamış olması tüm kaynaklarda tekdir. Toplumsal ve bireysel kanunlar değişebilir. Allah bir ve tek olduğunu, doğmamış ve doğrulmamış olduğunu söyledikten sonra gönderdiği diğer kitaplarda Hz. İsa benim oğlumdur demez. Akaid değişmez. Barnaba incilinde konuyla alakalı göz atalım:
51/48 «Tanrılarınızdan biri sizi ziyaret etti ve siz buna hiç önem vermediniz. Eğer, bizim tanrılarımızdan biri bizi ziyaret edecek olsa, biz ona elimizde olan her şeyimizi veririz. Bizim tanrılarımızdan ne kadar korktuğumuzu görüyorsunuz. Onların heykellerine (suretlerine) sahip olduğumuz şeylerin en iyisini veriyoruz.» diyorlardı. Nain halkı arasında en ufak bir fesat çıkaramayan şeytan, bu tür konuşmaları teşvik ediyordu. Ama îsa Nain'de hiç oyalanmayıp, Kefernahum'a döndü. Nain'de anlaşmazlıklar öyle bir kerteye gelmişti ki bazıları, «Bizi ziyaret eden Allah'ımız» derken, bazıları «Allah görünmez, öyle ki, O'nu kimse görmemiştir, kulu Musa bile; o halde o Allah değil, ama O'nun oğludur» diyordu. Bir diğerleri de, «O Allah değil, Allah'ın oğlu da değildir, çünkü Allah'ın baba olacak bedeni de yoktur ayrıca; O, sadece Allah'ın bir peygamberidir.» diyordu.
Bir diğer mevzu da Kutsal kitaplar kendilerinden önceki kitapları ve Peygamberleri tasdik edip, kendilerinden sonraki kitap ve Peygamberleri müjdelemesidir. Bu durumda yine ruhbanlar tarafından silinmeye, kaynaklardan çıkarılmaya çalışılmıştır:
Hz. İsa dedi; “Eğer beni seviyorsanız, emirlerimi tutun. Ben de Rab’den dileyeceğim ve O size başka bir FARAKLİT verecektir; ta ki, daima sizinle beraber olsun.” (Yuhanna, Bâb 14, Âyet: 15-16)
Hz. İsa dedi;“Benim adımla Rabbin göndereceği FARAKLİT size her şeyi öğretecek ve size söylediğim her şeyi hatırınıza getirecektir.” (Yuhanna, Bâb 14, Âyet: 26)
Hz. İsa dedi; “Rab’den size göndereceğim FARAKLİT geldiği zaman, O benim hakkımda tanıklık edecektir...”(Yuhanna, Bâb 15, Âyet: 26)
Hz. İsa dedi; “...Ama FARAKLİT gelince sizi tüm gerçeğe yöneltecektir. Çünkü kendiliğinden konuşmayacaktır. Ne işitirse onu söyleyecek ve gelecek şeyleri size bildirecektir.” (Yuhanna, Bâb 16, Âyet: 13)
Peki Vatikanın tasdik etdiği inciller'de bahsedilen Faraklit kimdir?
Paraklit veya Faraklit; Latince Paracletus, Yunanca: παράκλητος, Parakletos. kutsal ruhla beraber gelen veya kutsal ruh için gelen anlamına gelir ki Hz. İsa'nın öğretisini devam ettireceği açıktır. Bu konuda da Barnaba inciline göz atalım:
51/44«Bu nedenle size diyorum ki, Allah'ın elçisi, Allah'ın yarattığı hemen her şeye mutluluk getirecek olan bir nurdur; çünkü o, anlayış ve müşavere ruhuyla, hikmet ve kudret ruhuyla, korku ve sevgi ruhuyla, akıl ve itidal ruhuyla donatılmıştır; rahmet ve merhamet ruhuyla, adalet ve takva ruhuyla, yumuşaklık ve sabır ruhuyla donatılmıştır ki, bunlan o Allah'tan, bütün diğer yaratıklarına verdiğinden üç kat daha fazla almıştır. Ey, O'nun dünyaya geleceği kutlu zaman! İnanın bana, O'nun ruhunu görenlere Allah peygamberlik verdiğinden, her peygamber gibi ben de O'nu gördüm ve O'na saygı gösterdim. O'nu görünce, ruhum teselli ile doldu (ve) dedim: «Ey Ahmet (Muhammed), Allah seninle olsun ve beni ayakkabının bağlarını çözecek değerde kılsın. Buna ermekle ben de büyük bir peygamber ve Allah'ın kutsal bir (kul)'u olacağım.» Ve îsa böyle deyip, Allah'a şükretti.
Bu noktadan sonra Baranaba incilinin nerede olduğuyla ve günümüze ulaşmasıyla alakalı bilgilere bakalım. Barnaba incilinin tarihine bakarsak 2-3 yazmanın olduğunu görüyoruz. Tarihsel olarak konuyu takip ettiğimizde Barnaba incillerinden bir nüshanın dönemin tekfuruna gönderilmek üzere konstantinopolis'e (istanbul) gönderildiği görülüyor. Daha sonra tarihsel takibini yapamıyoruz. Sonrası yok, bu örnek kayıptır. Diğer Barnaba incillerinin orjinal nüshası olan yazmanın Barnaba ölünce mezarına, Barnabanın naaşının göğsüne koyulduğunu görüyoruz. Burdan sonrasını yazmam uygun değildir. Sadece şunu söyleyebilirim ki, Aziz Barnaba'nın mezarını açarsanız, göğsüne koyulan İncil'in alınmış olduğu görülecektir. Keyifli okumalar dilerim.
