Esir şehrin esir insanları...
Korkarak okumaya başladığım üçlemenin ikinci kitabını da severek okuyup bitirmiş bulunmakta ve hâlâ 
Devlet Ana 'yı neden okuyamadığımı sorgulamaktayım. İlk okuma için zor bir kitabıymış yazarın demek ki önümüzdeki günlerde yeniden okumaya çalışacağım.
Esir Şehrin Mahpusu adından da anlaşılacağı gibi hapishanede geçtiği için ilk kitaba göre daha kasvetli, daha yorucu bir hikâyeydi. Hapishane jargonuna hâkim olmayınca ilk bölümlerdeki mahkûmlar arası sohbetlerin büyük kısmını anlamadım. Kitap iki kısımdan oluşuyor ama bununla ilgili bir şey söylemek kitabın büyüsünü bozacak. Her mahkûmun özelinde işlenen öyküleri Kâmil efendi ile sohbetleri şeklinde okura sunuluyor. Okurken çok rahatsız olduğum, bunları neden yazıyor, ne alâkası var ki genel konuyla dediğim çok fazla detay vardı ama sonradan düşününce hâk verdim. Savaş dönemi toplumu ile ilgili ilk aydınlanmalarımdan ilki 
Akilah Azra Kohen 
Gör Beniile olmuştu. Öncesinde hep sanıyodum ki toplum hep beraber topyekûn savaşıyor, herkes vatan, millet derdinde... Oysa değilmiş, ilgisi bile yokmuş hâttâ... Çok bilinen sözde söylendiği gibi; mahalle yanarken birçokları saçını tarıyormuş... Bu kitapta da o saç tarayanlardan bolca bahsedilmiş, vatan elden giderken bazı insanların akıllarının nerelerde dolandığı çokça anlatılmış.
·
179 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.