Bütün meraklar kendine bakmamaktan. İşte Husseyn ne ben Yusuf'um ne sen yakında zindandan çıkacak olan. Ama biliyoruz ki biraz da öyledir. Sana demem o ki çalışıp yorulacaksın ve az bir şey eline geçecek, acından ölmeyeceksin, elinden başkalarının boğazından geçecek bir sürü şey geçecek, sen dokunamayacaksın. kazancına daha kapıdan çıkarken saldıracaklar, beddua alacaksın, bereketin az olacak, muhafaza edebildiğini de gene elinden alacaklar, bir kaşığın bir de çanağın olacak, ama getirdiğin ekmeğin pöçüğü de senin. Güzeli görüp çirkine varacaksın, daha gençlikte için kırılacak, erkekliğin sönecek, yanındaki kadın da canlanamayacak, o da ölü yaşayacak. Ve bütün bunlar aslında sana mahsus değil Hüseyin, yaşayan yaşadığını sanan herkes üç aşağı beş yukarı böyle yaşayacak. Bir ara havalanacak sonra düşecek, umacak, umduğu boş çıkacak, biraz unutacak, hayatın gölgesinde tekrar hatırlar gibi olup kendine edebilirse nefesi miktarınca hayf edecek ve o da bitecek. Ne eksilecek bir şey ne artacak. Ne bekleyen olacak ne toprak kabaracak. Bunun sonu olamamaya varacak, denebilirse sadece yazık olacak. Herkes hemen hemen böyledir Hüseyin, böyledir. Bazıları hariç İnsan benzer olmaya çalışır ve benzeye benzeye işte buna benzer. Eleyenin işini kolaylar. Üzülme, sana çizilen de bir insan daha doğrusu beşer hayatıdır neticede, beşere de hayat yoktur.Beşer, yani şu durmadan şaşan ve kendine verilmiş şaşma hakkına sevinen mahluk. İnsan şaşmaz Hüsseyn beşer şaşar, sen insan olmaya bak, hatta olamazsın, o olunmaz ama Yasin ol. Beşer, o hep şaşar ve bunun kendine özgülüğünden memnuniyet duyar. Sen duyma, buna memnuniyet duyma."
Sayfa 182Kitabı okudu
·
29 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.