Var olan imkanlarını değil de, elde edemediği olanakları zihninde önceleyerek, kendini acınacak duruma düşürür insan. Yanlış mukayese edilmedigi takdirde en çirkin bile güzeldir, en az bile çoktur, en yetersiz bile yeterlidir, en mutsuz sanıIan bile mutludur. İnsanı asıl üzen veya sevindiren, ona lezzet veya acı veren şey, yaptığı kıyaslardır. Her güzel, daha güzeline nazar edildigi zaman çirkin, her mutluluk daha büyüğüyle kıyaslandığı zaman mutsuzluk olur. Konfüçyüs der ki: “Kimi mutluluğu yukarıda arar, kimi de aşağıda. Halbuki mutluluk insanla aynı hizadadır.”
Sayfa 24Kitabı okuyor
··
41 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.