1966'da açığa çıkan Kültür Devrimi, Mao'nun cevabıydı. Gerçi Mao'nun Şanghay'daki tarihi bir oyunda kendisine yapılan hicivsel bir saldırıyı olarak algıladığı küçük bir şeyle başlasa da, amacı Çin toplumunun altüst etmekti. Mao düşmanlarına karşı kendini güçlendirmek için yaratıcı imha yöntemini kullanacaktı, bunu ilk kez yapmıyordu. Şöhretli, eski bir aktris olan korkunç eşi Jiang Qing'in de aralarında bulunduğu dört aşırılı destekçi, Başkan Mao'nun altındaki tüm otoritelere saldırdılar. Gençler -okul çocukları, öğrenciler, fabrika işçileri- ve basit bir meslekteki veya büro görevlisi olan herkes "Kızıl Muhafızlar" olarak görev alabilirdi. Şiddet içeren ve oldukça rahatsız edici posterler- le astılar ve kendilerine özgü, kırmızı kol bantlarıyla sınıfları ve büroları dağıttılar, öğretmenleri ve bürokratları korkuttular ve sıklıkla çete şiddetinin doruklarında birbirlerini dövdüler. Yazarlar, sanatçılar ve bazen gözlük kullanan insanlar tutuklanıyor, başları tıraşlanıyor ve çığlıklar atan kalabalıklar önünde kınanıyorlardı. Yaşlı erkekler ve kadınlara aptal yazan şapkalar giydiriliyor, boyunlarına ahşap pankartlar asılıyor ve bazen de ölene kadar dövülüyorlardı. Birçoğu kendilerini öldürdüler. Çocuklar ebeveynlerini; öğrenciler öğretmenlerini ifşa ediyorlardı. Ilk aşamada yaklaşık yarım milyondan fazla insan öldüğü düşünülüyor, ancak bazı yazarlar, 1966'dan 1976'ya kadar Kültür Devrimi'nin doruğundaki on yıl boyunca genel olarak ölüm sayısının üç milyona çıktığını düşünüyorlar ve bunlar kasıtlı, genellikle kıtlığın ve başarısız politikaların etkisinden ziyade, kasıtlı, çoğunlukla halka açık olan idamların rakamlarıydı. Bir araştırma, yaklaşık yirmi milyon ölüm olduğunu iddia eder.
Sayfa 556 - Yakamoz YayınlarıKitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.