Yaşamın özentiliği ölümün güzelliği,
Sessiz sessiz durar ölüm döşeğindeki kadın
isyan eder adam hayatından
yaprak yavaş yavaş dökülürken dallarından bir umut kaynar… kaynar ve söner. Bir tuğlanın üstünde sürünen böceğin duyulamaz haykırışları. Of ne gariptir bu hayat boş üzüntüler anlamsız sevinçler anı yaşa ya da anı kazan hangisi daha çok mutluluğumu getirir, mutluyum mutluyum mutlu olmasına ama… gözlerim kısılıyor bazen bulanık bulanık bakar oldum insanlara bir yandan da gerçek yüzlerini görüyorum sanırım çirkin bir yaratığa dönüşüyorlar kendime de bakamaz oldum aslında aynadaki ben ben değilim sanki sanırım ben bile kendi benliğimi göremez oldum sonuçta ayna sadece kendini görmeni sağlamaz.