Üzüm Salkımı
Yokluğu hatırlandıkça, boşluğu kalır geriye. Kaybedilmiş bir uzuv, çekilmiş bir diş, tedavi sonrası dökülmüş saçlar gibi... Ama şaşırtmaz ölüm. En acıtanı, çocuğunu kaybetmek midir; yoksa onu, henüz küçük bir çocukken kaybetmek mi? Acıyı çekiç darbeleriyle döverek, incelterek, şekillendirerek... Bakır bir tepsiyi işler gibi duvara asıp sonra da, karşısına geçip eserine iç geçirerek bakmak!
Sayfa 26 - medakitapKitabı okudu
·
66 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.