Yazarın en meşhur eseri “ Koku “.. yahut “ Parfüm “.. Filmi de efsaneydi.
Kitabı okumaya niyetlendiğim sırada birden diğer kitapları neler diye araştırdım. Fazla değillermiş ve hacim olarakta kitapçık diyebileceğimiz sayfa sayısı az eserler olduğunu hele birde bende bazılarının epub’u olduğunu görünce, ilk önce bunlardan başlayayım dedim. İyi ki öyle demişim. İlk yayınlamış olduğu eser bir oyun olan bu kitabı ; “ Kontrbas “.. Onunla da başladım.
Tek kelimeyle bayıldım. Hayatımdaki güzel sürprizlerden biri oldu. Bu kadar düşük bir beklentiye bu kadar büyük memnuniyet; resmen piyango.
Bu bir monolog. Tek bir oyuncunun sahneye çıkıp, kendi kendinle konuşması. Kahramanımız yalnız birisi ve parasal sıkıntılarda yaşayan orta halli bir devlet memuru. İşi de Kontrbas çalmak. Kontrbası hep Çello ile karıştırmışımdır. Çelloyu çalan sanatçımız oturarak çalarken, bu garibim Kontrbasçım sahnede hep ayaktadır. Eser icra edilmese bile o koca aleti tutabilmek için hep ayaktadır. Orkestranın içinde fazla bir iş de düşmez kendisine, öyle kıyıda köşede gariban gariban takılır.
Kitabı okurken birden aklıma gelen bir anımı sizlerle paylaşmak istiyorum. Onu anlatmadan önce yazarın müzik bilgi ve yorumlayış dehasına hayran kaldım, onu bir antiparantez belirteyim. Anıma gelince bir piknik alanında ma aile bulunduğumuz bir ortamda, kameliye de.. ki tam da toplanıp ayrılmak üzere iken yanımıza kibar bir beyefendi gelerek; “ galiba ayrılıyorsunuz “ diyerek ailesinle birlikte bizim boşaltmak üzere olduğumuz kameliyeye gelmek için teşebbüste bulundu. Ben de “ Hay, hay dedim. Buyurun “. Adamcağız memnun olarak yakındaki ailesine doğru yöneldiğinde, Bacanağım “ İçki içen insanları hiç sevmem “ diyerek suratını ekşitti. Zira bu nazik beyefendi dıştan belli olmuyordu ama aldığı alkolün kokusu benim de burnuma gelmişti. Bacanağıma benim cevabım şu oldu, “ Ben ise çok severim “ . Tabii ki bu konunun tartışmaya açık olmadığını belirtircesine Bacanağım suratında ki o buruk,ekşi ifadeyle çoktan suratını dönmüştü bana. Oysa içki içen hele de sarhoş olan kişinin gardı düşer ve gerçek kişiliğini ve fikriyatını ortaya kor. Keşke tanıdığım herkesi bir kerecik olsa sarhoş olarak görsem.
İşte kitabımız da ki kahraman konuşmasına başlarken aslında elinde bira bardağı ile ufak ufak demlenmeye başlamıştır bile. Başta çok nazik işini ve enstrumanını çok seven biri iken yavaş yavaş almış olduğu alkolün etkisi ile halden hale geçerekte gerçek duygu ve düşüncelerini gözümüzün önüne serer. Çok nazik olan bu kişi kitabın sonunda bağırmaya başta o çok sevdiği işine naletler okumaya hatta enstrümanını kırma derecesin de nefretsel söyleme de gelir.
Aslında korosunda hanım hanımcık bir solist vardır, meftun olduğu. Lakin bu çıtıpıtı sopranomuz, farkında bile değildir bizim kontrbasçımızdan. Oysa bizim aslan yürekli kahramanımızın kafasında ne fanteziler dolaşıyordur. Hayaller Paris , Gerçekler Konya .. demişti bir genç bir zamanlar bana .. aynı o durum.
Şimdiden yazarı çok sevdim.. Yazarın “ Koku “ kitabını sona bırakıp diğer kitaplarına öncelik verip Patrick Süskid kitaplarının tamamını okuyayım dedim. Fena gaza geldim tutmayın küçük enişteyi…
Sarahhh.. Sarahhh.. !!!
