"Siz, normal insanlar, ne demek istediğimi asla anlayamayacaksınız. Savaşın ölümün başka bir adı olduğuna inanırsınız, yaşamın bir başka adı olduğunu bilmezsiniz. Ölümün bu yakınlığı beraberinde yaşamın yakınlığını getirir. Bir çarpışmanın ardından, yaşıyor olmanın sonsuz hazzı gelir hemen. Ağaçlar yaşıyordur, toprak, her şey. Arı yaşam, daha önce hiç görmediğiniz gibi çevrenizdedir. Bütün bunların ortasında, derinizin dışına çıkmış gibi titrersiniz. Varolduğunuzun bilincindesinizdir. Sonunda. Sonunda kendiniz olursunuz. Tüm bu kötülüğün ortasında, iyi bir insan olmak istersiniz. Edepli biri. Bu neredeyse Tanrı olma duygusunda bir tür cömertlik vardır. Savaşın cehennem olduğunu düşünürsünüz, ama cehennemin güzel olmadığını kim söylemiş ki? Hem sonra, öyle de değil. Savaş gizemdir, dehşettir, maceradır, cesaret, keşif, mutluluk, merhamet, umutsuzluk, özlem ve aşktır. Savaş, isteseniz de istemeseniz de, güzelliktir aynı zamanda. Barış zamanı muğlak ve parçalanmış bir gölgeden başka şey olmayan bedeninizin hatlarını çizer. Bedeninizi dolgun, gergin kılar. En berbat dehşetin ortasında, çarpışmaların korkunç görkemine, çizgiler halinde uçuşan mermilerin kesişen hatların, bir tepedeki zeytin ağaçlarıyla taşların üstünde ulaşılmaz görünen aya hayranlıkla bakarsınız. Noel ağacının önündeki bir çocuk gibi bakakalırsınız."
Sayfa 161
·
34 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.