Şu yokuşun arkasında iğde ağaçlarının olduğu arsadaki tek katlı gecekonduyu anımsıyorsun değil mi? Hani yavru bir köpek bulmuştuk ve o evde herkesten gizli besliyorduk, eski kazaklardan ona yatak yapmıştık. Neydi o köpeğin ismi, Üzüm evet hatırladım… Biliyor musun, Üzümle o bahçede çamurların içinde oynadığımızda yaşadığımız sevinci alıp koydum ben bir kenara, yine öyle sevinmek istediğimde, o günlere dönüyorum, senin saçlarının ucundan sarkan o kurumuş çamurları, yüzünde sadece görünür olabilen gözlerini, burnun akınca içinden çıkan kumları anımsıyorum. Gülüyorum yine ilk defa görmüş gibi….