Leyla’nın telefonun yanında oturmuş, beklediğini bildiğim için titremeye başladım.
Ağladım, ama Leyla’nın ağlamasını duyduğumda içimde bir şey kıpırdadı.
Yutkundum ve kendimi nasıl hissedeceğimi bilemedim. Sonra yine kendimi toparlayıp odaklanmaya çalıştım. Ancak sonra konuşabildim: “Merhaba, Leka.” Ahizeden kanımı donduran bir ses geldi. Haykırıyordu: “Anne!” Sonra hıçkırmaya başladı ve sadece, “Anne, anne, anne,” diyebildi.