"Senin adını kol saatimin kayışına yazdım Piraye." diyen Nazım'ın saatinde Vera yazıyordu.
Aklıma bu geldi, şimdi herkes Nazım gibi 😃
Eyvah ki ne eyvah. Sıksınlar insanlığın kafasına ya.
14 sonraki yanıtı göster
Ataç'ın en kızdığı şeylerden biri de ödünç kitap almak, kitap sayfalarını tırtık tırtık açmak, sayfaları çevirirken buruşturmaktı. Her zaman ‘İnsan bir kitabı gerçekten okumak istiyorsa ona para verir alır’ derdi.
Ataç’ın gönlünü kaptırdığı biri var mıydı, bilemiyoruz; ancak eşi Leman Hanım’dan başkasını göremeyecek kadar sevdalı olduğu da bir gerçektir. Leman Hanım’ın vefatıyla birlikte günlerce kendine gelemeyen Ataç, karısının otuz seneden beri parmağında taşıdığı ve bir gün bile çıkarmadığı evlilik yüzüğünü eliyle çıkarıp kendi evlilik yüzüğünün yanına, serçe parmağına takacak kadar eşini seviyordu.
Ben nelere inanıp nelere inanmadığımı söylerken ‘Bunu kimseler duymasın!’ demiyorum. Düşüncelerimin bilinmesinden şimdiye dek çekinmedim, bundan sonra da çekineceğimi sanmıyorum.”
Leman Hanım, Ataç'ın sinirli olduğu zamanlar hiç üzerine varmazdı. Niçin, ne oldu bile demeden, “Nurullah Beyciğim siz istemedikten sonra biz de Hikmet Bey’le konuşmayız” diye cevap vermişti.
Ne güzel işler bunlar ya… Hiç öyle zamane aşklarından falan dem vurasım yok ama böyle davranışları da görünce insan özeniyor… Ruhları şad olsun. Boşuna büyük insanlar değiller.
İmdiki nesile Yüzüklerin Efendisi filmini çağrıştırır bu fotoğraf ancak. Eskiden kadın, kadın; erkek, erkekti...
Benim halam da boynunda taşıyor halen esinin yuzugunu. 26 yaşında eniştem vefat etmiş. 6 yıl falan evli kalmışlar sadece.
Sadakatsizlik ve sevgisizlik, çağımızın vebası iken şu şekilde sadakati ve sevilmeyi beklemek, zamanımıza,kendimize, yüreğimize yaptığımız en büyük haksızlık gibi...
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.