Öyle bir son ki bu...
Çabalamanın bir şey ifade etmediği yer
Kabullenişlerin olduğu yer
En içini acıtansa kendine boyun eğmiş olmak
Halbuki
Yarım bırakmak değil
Başlayamamak bu
Sonunu bildiğin için tekrar yapmamak
Pes etmek belki sizin dilinizde
Ama benim bütünü oluşturan varlığımda
Sadece ruhumdan koparılan vazgeçişler
Gitmeyeceğim bir adım daha öteye
Ama artık geri gelmek yok
Ben içimdeki küçük çocukla
Bir banka oturmuş gelip gideni izleyeceğim
Beni görmemelerini içten içe umacağım
Ve bir gün...