Dünyanın ölümünü gördüm, suyun, toprağın
En yakın dostlarımın birer birer
Vakitsiz açan çiçeklerin, vakitli doğan
çocukların
Ölümü gördüm, ama kimse inandıramaz beni
öldüğüne sevgilerin!
Yaşam ki bir kum saatidir usulca akan
Dolan sevgilerimizdir, biz boşaldıkça
Yaşımız biraz da sevgilerimizin akranıdır.
Vereceğimiz tek şey budur dünyaya....
şu dağılgan yüreğimi, şu köpüklere imrenen
yüreğimi
Bir gün yollara atarsam
Bir gün bir nehir yataklarına dolarsam,
Korkarım, suyumun çoğu senden yana akacak.
Bir gün anlarsın beni neden suskunum
Dünya içimde konuşurken böyle
Bedenimi aşıyor yorgunluğum
söyleyecek bir tek sözüm kalmazsa
Çizerim yüzünü kuşların kanatlarına....
Ahmet Erhan