Gönderi

Gülşiir
Dünyanın ölümünü gördüm, suyun, toprağın En yakın dostlarımın birer birer Vakitsiz açan çiçeklerin, vakitli doğan çocukların Ölümü gördüm, ama kimse inandıramaz beni öldüğüne sevgilerin! Yaşam ki bir kum saatidir usulca akan Dolan sevgilerimizdir, biz boşaldıkça Yaşımız biraz da sevgilerimizin akranıdır. Vereceğimiz tek şey budur dünyaya.... şu dağılgan yüreğimi, şu köpüklere imrenen yüreğimi Bir gün yollara atarsam Bir gün bir nehir yataklarına dolarsam, Korkarım, suyumun çoğu senden yana akacak. Bir gün anlarsın beni neden suskunum Dünya içimde konuşurken böyle Bedenimi aşıyor yorgunluğum söyleyecek bir tek sözüm kalmazsa Çizerim yüzünü kuşların kanatlarına.... Ahmet Erhan
··
371 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.