"... Ben hâlâ, ölmeyi bile becerememiş utanmaz, aptal bir hayaletten, 'yaşayan bir cesetten' başka bir şey değildim." Yazarın Japon edebiyatının önemli yazarlarındandır. Bu kitabımı beğenenleri çok ama ben aynı yorum yapamayacağım,kitabın içeriğinden spoiler olmasın diye bahsetmeyeceğim ama yazarın intiharından önce yazdığı son kitap olduğu için bir intihar mektubudur. Bolca melankoni içerir. Yazar kadın ruhundan ve kadınlara anlamadığını söyler fakat burada beni şu düşündürüyor; kadınları anlamayan bir insan nasıl kadınları intihara ikna edebildi ? Bence yazarın kadınlarla bir sorunu yoktu aslında asıl sorun kendisiydi sadece kabullenmek istemedi veya hayatını yoluna koymak istemedi.Yazarın kişilik bozukluğu olduğunu düşünüyorum. Sadece bu süreçte hem ailesi ve tanıdıkları tarafından yeterince destek alamadığı için psikolojik bunalıma girdiğini düşünüyorum, eğer gerçekten yeterince destek alıp birilerinin yanında olduğunu hissetseydi hayata daha farklı bakabilirdi. Ama bu destek olmadığı için melankoni batağından çıkamadı diye düşünüyorum. Kitap akıcıydı fakat beğenemedim okurken neden böyle yapmış neden böyle düşünüyor ya da bakış açısını neden değiştirmiyor dediğim yerler çok oldu fazlaca olumsuz olduğunu düşünüyorum hiç pozitifliğe yer vermemiş bir insan hayatı boyunca sadece negatif düşünüp herhangi bir hayal kurmazsa hayatın anlamı kalmadığı için intihar kaçınılmaz oluyor yazar içinde bu durum geçerli olmuş. Bir yanımda yazara çok üzüldü çünkü yanında onu hayata bağlayan insanlar olsaydı sonuç daha farklı olabilirdi. Hatta kitabın 14. sayfasında "insanların beni dibine kadar dehşete düşürmesine rağmen onlardan ne yaparsam yapayım kopamıyor gibiydim." Sözü aslında her şeyi açıklıyor. İçten içe insanların kendisini görmesi kendisine destek vermesini istiyor fakat işler istediği gibi gitmiyor.

İnsanlığımı YitirirkenOsamu Dazai · İthaki Yayınları · 202335,1bin okunma

·

43 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İrem