Tolstoy'a izafe edilen bir söz vardır: "Tüm muhteşem hikâyeler iki şekilde başlar: Ya bir insan bir yolculuğa çıkar ya da şehre bir yabancı gelir." Bir yerleşim yeri: Tepeköy Unutulmaya yüz tutmuş, insanlarıyla, sorunlarıyla kendine özgü bir yaşam alanı. Yazar tarihini, sorunlarını o kadar güzel betimlemiş ki olaylar başlamadan önce her şeyiyle hakim oluyorsunuz mekana... Yalnızca mekan mı? O mekanda yaşayan insanlar, Onların hayat hikayeleri, Geçtikleri zorluklar ve orada kesişen hayatları... Zorlu bir hayattan çıkıp gelen Öğretmen Oya, Onun yurttan arkadaşı olan ve Tepeköy'e gelmesine vesile olan Hemşire Neriman, Hayatta tutunacak bir oğlu kalmış, Öğretmen Oya'ya aşık Komiser Bulut ve kendince yaşayıp giden insanlar... Bu sükuneti kim bozacak, olayların akışını değiştirecek dersiniz? Doktor Ferit... Doktor Civanım filmini hepiniz izlemişsinizdir. Nahiye'nin kendince bir hayatı varken Doktor Kemal'in gelmesiyle her şey bambaşka bir kimliğe bürünür. Yeni bir hayat, yeni sevdalar... Tıpkı bu kitapta olduğu gibi. Doktor Ferit gelir ve hiçbir şey artık eskisi gibi olmaz. Ne der

Nazan Bekiroğlu

Nar Ağacı'nda: "Artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı." Doktorun gelişi, yolculuğu da başka bir yerden tanıdık geldi aslında:

Mavi Kuş'la yapılan bir yolculuk gibiydi. İnsanları, mekanları ve yolculukları anlatmada Mustafa Kutlu'dan daha iyi çok az yazar vardır. "Gönül yarası bu, mutlaka izi kalır." Eserin kahramanları da gönüllerinden yaralı insanlar. Herkesin bir kesiği var izini gizleyemediği. Herkes derdine derman arama peşinde ama kimi dermanlar ortak... Gönül yarası bu, başka şeye benzemiyor. Değiştiriyor insanı. Vaktinden önce olgunlaştırıp vaktinden önce çürütüyor. Zaman kimseye şefkatle yaklaşmıyor: "Zaman önüne kattığı her şeyi süpürür. Geride bir iz kalır. Ömür dediğimiz şey işte bu arkada kalan hatıralardır." Bazen bir olay olur ve hayatın tüm sakinliğini alır götürür. Hayaller eksik, sevdalar yarım kalır. Bazen hikayeler mutlu sonla bitmez, bütün ritüeller yıkılır. Ne dersiniz, kime yar olmuştur Oya? Bir türlü düzelmeyen psikolojisi düzelmiş midir Bulut'un? Ya Ferit? Bambaşka bir son bekliyor olacak sizi... Kafamda kurduğum hiçbir senaryo gerçekleşmedi ama bu vesileyle onlarca hikaye oluşturdum zihnimde. Ama hiçbirinin acısı Mustafa Kutlu'nun sonu kadar yer etmemiştir zihnimde. Bir hikayeye göre fazla derin, Kahraman tahlilleri bir hikayeye göre fazla detaylı ve başarılı. Yeri geldi Komiser Bulut olarak buldum kendimi, yeri geldi Doktor Ferit. Yan karakterler bile başlı başına bir hikayenin kahramanı olacak nitelikteydi. Yine kalemini konuşturmuştu Mustafa Kutlu. Bize kalan içlene içlene okumaktı.