Ahmet Usta'nın, halkın iyiliğe karşı böyle minnetle, duyguluca eğilişi, onun çok hoşuna gitti. Halk, her saat eğitilmesi gerekli yetenekli bir çocuktan başka bir şey değildi. Bir çocuk, bugünkü haliyle sokağa bırakılmış yavru gibiydi. Tarla faresi, böyle durumlarda yeri kazıp kendine sığınacak bir yer bulabilirse de, insan, hep insana, tepesindeki egemen devlet devinin yardımına bel bağladığından tarla faresinden daha zavallı, yardımsız bir duruma düşürüyordu.
Halka kanat geren insancıl düşüncelerle davranan bir koruyucu olmadıkça ilk anda halk kötü duruma düşüyordu. Ne var ki kendini sonuna dek yardımsız duyan halk, en sonra, memesini emecek bir dişi kurt bulmaktan da uzak kalmıyordu. Halkın çocuk görünüşü altında dünyaya renk, zenginlik veren bir potansiyel yatıyordu.
Ahmet Usta, Gülizar Bacı'nın evine doğru gitti. İçeriden yaşlı kadının bedduaları geliyordu.
Sayfa 213 - Tekin YayıneviKitabı okudu
14 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.