Trakis hemen oralardan çarşaf gibi bir mendil bulmuş yüzünü gömüyor, gözlerini, burnunu, ağzını ovuşturuyordu. Gözaltlarındaki torbalar şişmiş, burnu kızarmıştı. Sesi genzinden çıkıyordu. Mendili yüzünden çekmeden kesik konuştu:
“Allah bahtınızı açık etsin Avram. Gittiğin yeri içine sindirsin; yabancılık vermesin.”
“Vermesin,” dedi İbrahim. Sağ elini göğsüne bastırdı. Güldü. Başını dışarıya çevirip sokağa bakar gibi yaptı. Tekrar Trakis’e döndü. Dudağını dişliyordu bakarken. Başka bir şey söylemeden çıktı gitti.
Sayfa 267Kitabı okudu
·
7 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.