Oğuz Atay'ı tanıdığım ilk eser. 14 yaşımdan beri gözümün hep üzerinde olduğu artık okuyabilmem için gereken zamanın bir an evvel geçmesini istediğim o kitap... En çok yarım bırakılan kitap diye nitelendirilmesi korkutmadı bile beni. Tutunamayanlar özeldir, hazır değilsen okuyamazsın. O seni içine almak ister ama sen reddedersin, kendini savunacak bir sesi olmadığını bildiğinden ötürü de suçu masum sayfalara atarsın. Ancak ben kapağını ilk açtığımda Selim Işık'ın dünyasının kapılarını bana açtığını ve istesem bile o dünyayı tanımadan kapağı kapatamayacağımı hissettim. Yalnız Selim'in değil, Turgut'un da Olric'in de yolculuğuydu. Yolculuğumuz Turgut'la başladı. İki kişi Selim'i anlamaya, neden tutunamadığını öğrenmeye çalışıyorduk. Bir gece Olric de katıldı. 3 kişi olduk. İşler sarpa sarmaya başladı Olric ile beraber. Artık yalnız Selim'i değil, Turgut'u da anlama çabasına girdik. Birileri tutunamadı. Ve biz sadece okuduk. bir şeyler yaparız sandık, yapamadık. Kapağı kapattık ve birileri yine tutunamadı, birileri hiçbir zaman tutunamayacaktı. 17 yaşındayım ve ben en çok Selim'i anladım. "İnsanlar, Selim Işık'ın başına gelenlerden habersiz, aceleyle birtakım yerlere gidiyorlardı: birtakım insanlar, birtakım yerlere." demişti Turgut. Bir süre aklımdan çıkmayacağını bildiğimden her gün aklıma bu söz ve Selim gelecek. Umarım herkes belki bugün değil ama bir gün Selim'in başına gelenlerden haberdar olacak kadar şanslıdır... Ve sen Selim Işık.. Biri sana güzel dediği zaman sinir küpüne dönerdin. Kızlar güzel olur, ben erkeğim diyerek itiraz ederdin. Biliyorum itiraz edeceksin, kabul etmeyeceksin ancak tanıdığım en güzel adamsın. Yaşamında bulamadığın huzuru, nefesini kestiğin andan sonra bulabilmen dileğiyle... Hoşçakal

TutunamayanlarOğuz Atay · İletişim Yayınları · 202062,2bin okunma

·

30 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nazen