25 Ekim 1920 güncesinde sorar:
“Why is life so tragic? So like a little strip of pavement over an abyss? I look down; I feel giddy; I wonder how I am ever to walk to the end... Like a lantern stood in the middle of a field my life goes up in darknes... Unhappiness is everywhere; just beyond the door; or stupidity which is worse.”
(Yaşam neden bu denli trajik? Neden bir uçurumun üstündeki küçük bir kaldırım şeridine benziyor? Aşağıya bakıyorum, başım dönüyor. Sonuna dek nasıl yürüyebileceğim diye merak ediyorum... Bir tarlanın ortasına konulan bir fener gibi, ışığım karanlığa boğuluyor... Mutsuzluk her yerde; tam kapının arkasında; ya da mutsuzluktan beter olan ahmaklık. )
Birkaç hafta sonra, 10 Kasım 1920 tarihli güncesinde, aşağıdaki uçuruma düşmeden, bu daracık kaldırımda biraz ilerleyebildiğini yazar.
Sayfa 35 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyacak
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.