Körgeli hüsnüngni zâr u mübtelâ boldum sanga,
Ni belâlığ kün idi kim âşnâ boldum sanga ..
Her niçe didim ki kün kündin üzey sindin köngül,
Veh ki kün kündin beterrek mübtelâ boldum sanga ..
Min kaçan didim vefâ kılgıl manga zulm eyleding,
Sin kaçan diding fidâ bolgıl manga boldum sanga ..
Kay perî-peykerge dirsin tilbe boldung bu sıfat,
Ey perî-peyker ni kılsang kıl manga boldum sanga ..
Ey köngül terk-i nasîhat eyledim âvâre bol,
Yüz belâ yitmes ki min hem bir belâ boldum sanga .. !
Câm-ı Cem birle Hızır suyı nasîbimdür müdâm,
Sâkiyâ tâ terk-i câh eylep gedâ boldum sanga ..
Gussa çengidin nevâyı tapmadım uşşâk-ârâ,
Tâ Nevâyî dik esîr ü bî-nevâ boldum sanga ..
~ Alî Şîr Nevâî ~
Güzelliğini gördüğümden beri ağlayıp, müptela oldum sana,
Seni tanıdığım o belalı günden bu yana..
“Günden güne senden uzaklaşıyor gönlüm” dedimse de,
Eyvah ki, her gün bir diğerinden beter müptela oldum sana..
Ne zaman ki “zulüm eyledin artık vefalı ol bana” dedimse,
Sen “feda et kendini bana” dedin, ben feda oldum sana..
Ey peri yüzlü, “derviş gibi oldun bu sıfatla” dersin bana,
Ey peri yüzlü, bana ne dersen, ben o olurum sana..
Ey gönül, nasihatlerini terk eyledim, avare oldum,
Yüz tane bela yetmezmiş gibi ben de bir bela oldum sana.. !
Cemşit’in kadehi ile Hızır’ın ölümsüzlük suyunu içmek nasibimdir daima,
Sun bana ey saki, makamı mevkiyi terk eyleyip dilenci oldum sana..
Gam çenginden uşak makamını bulamadım,
Nevâî gibi esir ve muhtaç oldum sana..
Hilalin o orak gibi kıvrık ucu,
Yüreğimdeki yaraya değdiği günden bu yana .. !