"Narsisizm, patolojik herhangi bir tarafı olmayan sağlıklı öz-sevgi ile aynı şey değildir. Bu, ötekine olan sevgiyi dışlamaz. Buna karşı narsist, ötekine karşı kördür. Ötekiye, ego kendini onda tanıyana kadar şekil verilir. Narsist özne dünyayı yalnızca kendi gölgesinin uzandığı kadarıyla algılar. Bunun tehlikeli sonucu, ötekinin yok olmasıdır. Ben ve öteki arasındaki sınır belirsizleşir. Benlik dağılır ve dağınık hale gelir. Ben, kendi içinde boğulur. Buna karşın, istikrarlı bir benlik yalnızca ötekiyle yüz yüzeyken ortaya çıkar. Aşırı, narsistik öz-referans ise bir boşluk hissi yaratır."