Ömer artık duymak istiyordu. Ne olursa olsun duymak istiyordu. Pür dikkat kesilmiş, bir ağlayan annesine bir de gözlerinden yaşlar yuvarlanan babasına bakarak nefesini tutarcasına cümleyi bekledi.
- Rüveyda! O şehit oldu oğlum. İnşallah kıyamette bize şefaat edecek bir mertebeye erdi. Elhamdülillah.
O şehit oldu! Bu cümle bir şimşek gibi içine düştü Ömer'in. Kelimeler yükseklerden düşen çığ gibi hücum etti beynine. Çok şey söylemek istedi. Öfkesi ve hüznünün kendisini isyana sürüklememesi için kendini frenledi. Sonunda bütün cümleleri yutarak tek bir söz söyledi.
“İnne lillahi ve inne ileyhi raciun” dedi ve başını iki avucu arasına alıp elinde olmadan hıçkırdı hıçkırdı hıçkırdı...
Sayfa 56
··
594 görüntüleme
Bu yorum görüntülenemiyor
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.