!!! SPOİLER İÇEREN BİR İNCELEMEDİR !!! . . . . . . . . . Kitabı ilk bitirdiğim an, Mishima'nın bu eserde neden böyle bir son seçtiğini anlamakta çok zorluk çektim. Bütün gün bunun hakkında düşünüp durdum. Nihayet gün bitip uyumak için gözlerimi kapamak üzere olduğumda bir anda her şey hiç olmadığı kadar berrak bir şekilde görünür oldu zihnimde. Bu kitabın ismi neydi? Aşka Susamış. Ana karakterimiz olan Etsuko kim? Hayatı boyunca sevilen, arzulanan olmayı beklemiş ancak hep bunun eksikliği ile yaşamış, sevgisiz bir evliliğe hapsolmuş, eşi ölünce dönecek hiçbir yeri olmadığı için eşinin ailesinin yanına sığınmış ve orada da kayınpederinin nahoş ilgisine maruz kalıp bir nevi onun metresi olarak o çatı altında hayatta kalmaya çalışan bir kadın. Gün geliyor bu kadın evin hizmetçilerinden biri olan kendisinden oldukça küçük genç Saburo'ya aşık oluyor. Bu süreci uzun uzadıya anlatmayacağım ama birtakım olaylar yaşanıyor ve nihayet hikaye sona ermek üzereyken her şeyi Saburo'ya itiraf etme girişiminde bulunan Etsuko, bu itiraf sonucunda Saburo dan bir karşılık alıyor. Ancak bu cevap bir sevgi belirtisi, aşkına gerçek bir karşılık olmuyor. Bir dilenciye sadaka verildiği esnada görülen acıma duygusunu görüyor Saburo'nun gözlerinde. Etsuko her şeyi kaldırabilirdi. Saburo'nun kendisine karşı hiçbir şey hissetmediğini söylemesini, sevdiği başka birisi olduğunu söylemesini, hatta belki onun sevgisini hor görmesini bile... Ama bunu asla kabullenemez, sindiremezdi. Para için değil aşk için yalvaran bir dilenci gibi hissetmişti kendini. Saburo, kendisine acıdığı için ona yanaşmıştı. Bunun üzerine şoka uğrayan Etsuko, Saburo'nun o anki ilgisine karşılık vermedi. Çığlık çığlığa bağırıp yardım istedi gecenin karanlığında. Halbuki nicedir istediği şey gerçekleşiyordu. Saburo'nun kollarında olmak... Ama o kollara direndi, kaçmaya çalıştı. Gecenin karanlığını yaran çığlıkları kayınpederine ulaştı. Elinde balta ile sesi takip eden adam nihayet kendilerine ulaştığında elinden baltayı kaptı ve oracıkta Saburo'nun canına kıydı. Kılı bile kıpırdamıyordu. Titreyen buruşmuş elleri ile yumuşak toprağa mezar kazan kayınpederine yardım etti. Adam korkudan titriyor, ne yapacağını bilemiyordu ama Etsuko'nun ruhu hiç olmadığı kadar dinginleşmişti. Birlikte Saburo'yu gömdüler. Kan ve toprak bulaşmış ellerini yıkadı, hiçbir şey olmamış gibi yatağına girdi ve günlerdir, haftalardır gözlerine uğramayan uyku nihayet Etsuko'yu kollarına sarmıştı. O an kitabın önceki sayfalarında denk geldiğim iki farklı alıntı geldi aklıma. Sanki o sözcükler anlam kazanmak için bu anı bekliyormuş gibi, birden kelimeler zihnime doluştu. "Çocuklar ve karşılıksız aşk yaşayan kadınlar, aynı görmezden gelinmişlik dünyasında yaşarlar ve ellerinde olmadan zalim olurlar." "Eylemlerimiz, duygularımıza kıyasla, ne kadar da çabuk unutulur." Etsuko'nun tek istediği aşktı. Daha fazlası ya da daha farklısı değil. Sadece aşk. Ve bundan ötesine katlanamazdı. Ah Mishima! Yine harika bir eser ve yine darmadağın olmuş ben.

Aşka SusamışYukio Mişima · Can Yayınları · 2019717 okunma

·

35 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

İlknur