100 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
Seni Eylül'de tanımanın pişmanlığını yaşıyorum..
Eğer aynı çağın insanı olsaydık hiç şüphesiz tanışmak isteyeceğim bir yazar olurdu Mehmet Rauf. Malesef kendisini 
Eylül romanı ile tanıdım. Bilindiği üzere bu eser edebiyatımızın ilk psikolojik romanı olma özelliği taşıyor. Eserde yer alan psikolojik tahliller bana kurgunun oldukça ağır ilerlediğini hissettirmiş, kitabı zorlayarak bitirmeme sebep olmuş ve bir daha Mehmet Rauf okumama kararı aldırmıştı. Taa ki 
Böğürtlen 'i okumaya karar verene kadar...
Yazar, okuduğum bu iki eserinde( Böğürtlen ve 
Genç Kız Kalbi ) öz saygısı yüksek, mağrur, müşkülpesent, çevresinde yer alan hemcinslerinin yaptığı hataları net bir şekilde eleştiren, gelişime açık, kendini tek ve gerçek aşkı bulmaya ve bu aşka hayatını adamaya kararlı kadın karakterlere yer veriyor. Bir erkeğin bir kadını bu kadar derin bir gözlem gücüyle kaleme alması, üstelik kurgudaki erkek karakterin yaptığı basit hatalar ile bu kadını yüceltmesi, benim aklımda iki soru işareti oluşturuyor. Bu gücün sebebi ya yaşadığı dönemde böyle bir kadının yokluğuna sitem etmesi yahut da tüm anlattıklarıyla gerçek olan bu kadına vuslat dilemesi...
Belki de:
"Revnak ve safvetini tasvire çalıştığım
Ruh-ı güzinin muazzez sahibesine"*
*(Güzellik ve saflığını tasvir etmeye çalıştığım
O seçkin ruhun aziz sahibesine.)
Diyerek başladığı bu eseri, dünyaya gelmiş ve gelecek kadınlar içinde, bahsettiği o seçkin ruha sahip olan tüm kadınlara ithaf ediyor.
Her genç kızın mutlaka okuması ve genç yetişkinlik yıllarında "Bu kalem, yüz yıl önce beni yazmış." diyebilmesi dileğiyle...
·
51 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.