Kayboluyor ruhum, bedenime yabancılaştım. Bir hayat verildi bana onu da yaşayamadım, mahcubum yaradana. Her şey çok başka olabilirdi diye sorguluyorum kaç zamandır. Bazı tanışmalar bir fırsattır insana ama bazıları.. bazıları noktalar hayatını, oradan ileri gidemezsin daha. İlk merhaba dediğin heyecanını hatırlar, kaç lanet varsa hepsini yağdırırsın. Kime merhaba dediğine dikkat etmeli insan. 'Niye' sorusu cehennemdir bir cevabı yoksa. Yine yine sorarsın kendine niye niye diye. 'Niye' bir ızdıraptır insana. En acıtan sorudur 'niye'. Niyesini bilmediğinde soluklaşır solukların, kursağın hep bir hevesler mezarlığı. Kuşlar yine uçar, insanlar yine koşuşturur. Kahkaha atanlar, güneşli havalar.. her şey bir şekilde devam eder döngüsüne, yaşamına. Ama senin için durmuştur artık zaman. Herkesle barışırsın, kendine yitirdiğin saygın gelmez geriye. Bir bankta oturur seyredersin olanı biteni, kimse farkına varmaz senin. Hoş, sen de farkında değilsindir artık kendinin. Her hoşçakal kendine ettiğin bir vedadır aslında. Her giden, götürür çünkü bir parçanı. Artık bir 'sen' kalmaz geriye.. "Hep diyorum kendime, dön artık kendine. İnsanın en büyük vuslatıdır kendine kavuşması. Yetti artık! her gidenin arkasından el sallayanın ben olması.."
✍️Murat Çağlar