Benim için cümleler duvarlar gibiydi, onların yığma taştan olmasını istiyordum. Asla karşı karşıya gelmemiş birbirleriyle toslaşan kelimeler bu çarpışmadan çakmaktaşı misali kıvılcımlar yükselir.
Ölüm artık ürkütücü değildi bir kurtuluştu..
Onu terk etmek onu öldürmek demekti o ki benim için ölürdü.Beni kurtaran kadını öldüremezdim, birbirimiz için yaratılmıştık biz, benim için çok iyi, onun için ne yazık.. Onun nitelikleri vardı benimse hatalarım..
Kendi dönemlerinden olmadığını bahane ederek Bach’ı Rembrant’ı tanımamakla böbürlenen gençlere karşı hoşgörülü değilim..
Başkalarında beni en fazla ilgilendiren şey benim diye yazmış Francis Picabia.
Oscar Wilde şöyle yazmış: ‘’Hepimiz çukurdayız ama aramızdan bazıları yıldızlara bakıyor.’’
Zamanla güzellik anlayışım gelişti. Günlük hayattaki güzellikleri keşfettim.
Günün birinde hayatımı yazıyla kazanabileceğimi bilseydim, mutluluğum çok büyük olurdu..
Artık bana sırlar ifşa edilebilir, onları başkalarına söyleyemeyeceğime söz veriyorum. Bir mezar kadar sessizim.
Yüreğimi açtığında sarsılmayacak mıydı? O yürekte tuttuğu o kocaman yeri sonunda keşfettiğinde?
·
15 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.