Asla gelmeyecek olanı beklemek için sonsuz bir sabır gerekiyor.
Hayatta da aynı, her şeyi hızlandırıyoruz. Hep daha hızlı gitmek istiyoruz. Daha hızlı gitmek. Neden?
Sabırsiz kişi ise tatmin olmaz, doyumsuzdur, yatıştırılamaz, erişilemez, disiplinsiz , idare edilemez dengesizdir. Sabırsız kişi daha başlamadan bitirmek ister, sabırsız kişi hep olmadığı yerde olmak ister. Sabırsız kişinin zamanı kısıtlıdır. Sabırsız kişi başkalarının zamanını düşünmez, hep onun emrinde olunmalıdır..
İntihar delilik değilse, en azındaın müthiş bir sabırsızlık olsa gerek.
Ulaşım süresi kısalıyor, zaman kazandığımızı sanıyoruz. On beş dakika kazandım diyorum, kazanılan zaman neye yarar? Peki mutlu yolcular bu kadar pahalıya mal olan bu çeyrek saatte ne yapacaklar? Birçoğu saati beklemek için kuyruğa girecek; diğerleriyse kafede bir on beş dakika daha oturacak ve gazeteyi en küçük ilanlarına kadar okuyacaklar.
Ey mutluluk zamanları akıp gitmeyin artık, siz de erteleyin azıcık..
İnsanlıığın sabrı kalmadı artık, her şeyi hemen istiyor, şımarık çocuklar gibi, bekleyecek vakti kalmadı artık.
Bugünkü insanın odaklanma kapasitesi bir Japon balığının kapasitesinden bile az. Onlara Mozart’tan bahsettim. Bana şöyle yanıt verdiler; o bizim kuşaktan değil. Herhalde benim Mozart ile aynı zamanda doğduğumu sandılar. Zavallıcıklar kendi kuşaklarına mahkum olduklarını sanıyor, kendilerinden önce pek çok başka kuşak olduğunu umursamıyorlar, halbuki ben onların kuşağını paylaşmaya hazır değilim..
·
16 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.