Oyun Değil
Arkadaşım annesi ve babası Hacettepe doktor ama daha iyi
yaşamak için arkadaşım altı yaşında iken İsveç’e gittiler.
Orada yaşamaya başladılar.Hala orada yaşıyor-lar.O zamandan bu yana arkadaşımla mektuplaşıyor.Türkiye’ye geldiklerinde görüşüyoruz.
O oralardan bahsediyor.
arkadaşım altı yaşında İsveç’e gitti demiştim ya.
Dokuz yaşına gelinceye kadar
devletin imkanlarıyla okul öncesi eğitimde dört dil öğrendi.Annesi babası hiç eğitimlerine para harcamadı.
Arkadaşlar;arkadaşın eğitiminde;devlet üstelik becerilerini,yaratıcılığı göre yapacağı mesleğini karar verdi.
Ne zaman biliyor musun.
Arkadaşım orta öğretimi bitirdiği zaman.
Devlet;arkadaşıma sen iktisatçı olacaksın.Bizim hem bu meslek sahiplerine ihtiyaçımız var,sonra senin becerilerin bu yönde dedi.
Arkadaşım şu anda okuluna bitirdi ve devlette kendisine iş imkanı sağladı.
Arkadaşlar;Arkadaşımın yetişmesinde ebeveynler hiç yorulmadı.
Peki arkadaşlar;bizim burada bu imkanlar yok.Hayata sanki
yorulmak için gelmişiz.
Bakın saçlarım beyazlaştı.
Elde var sıfır.
Arkadaşım bizde böyle rahat yaşamak için ne yapalım.
Katılımcı toplum nasıl olunuru ve bu gibi gelişmiş toplumlar neler yapmış ve bizim ne yapmamız gerektiğini öğreneceğiz kitaplardan ve soru sormayı öğreneceğiz.
Soru sormayı öğrenince;
Devlete” biz de güzel yaşamak,
yaşarken yarını düşünmemek için yorulmak istemiyoruz.Biz de size dünya getirdiğimiz çocuklarımızla ülkenin kalkınmasında katkıda bulunuruz deriz.”
Soru soranlar çoğalınca Devlet bize çok sevdiği için isteklerimizi yerine getirir.
Sayfa 109 - ebyKitabı okudu
··
379 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.