"...kıyıya vuran balık yürümeyi öğrenir, rahimdeki bebek yüzüyorken hala." -S.
Yılgın bir adam bir gün fanusuna çarpar ve içindeki balığıyla denize dökülür suyu, balığı şimdi okyanusa yüzüyor, adamsa rahimde hala.
Ertesi gün kapıda bir kadın belirir... kucağındaki bir fanusla... içinde bir embriyo... Emanet, adama teslim edilir. Adam şaşkınlıkla baş ucuna koyar fanusu. Her gün yemler onu ve değiştirir suyunu...
Büyüyor ve gelişiyor embriyo. Bir bebek olana dek kalacak fanusta... Büyüdükçe kıvrılıyor, kıpırdanıyor... Bir bebek olana dek...
Adam izledi onu günlerce... haftalar ve aylar oldu sonunda... ve sonunda bir gece sabaha karşı parçalanacak fanus... bebek özgür kalacak... İlk adımlarını atacak hayata. Elinden tutan adam yürüyecek onunla...
Çatlıyor fanus, sızdırıyor suyunu, bebek bağırdı coşkuyla... Adam yanı başında, kucaklıyor bebeği sonunda...
Bebek ilk adımlarını desteksiz attığı günün ertesi... Yeni bir fanus alıyor adam kendine, bebek heyecanlı, adam mutlu. Bir gün adam rahimde uyuyorken bebek yürüyor içi su dolu fanusa... ve bebek fanusun durduğu masaya asılır, fanus devrilir üstüne. Bebek boğuluyor bir zamanlar ona dostluk eden suyla...
Adam ağlıyor mezarı başında. Elindeki fanusa biriktirdi gözyaşını. Dolan fanusa bir kuş düştü gökden, kırılan kanatları yüzgeç oldu... ve yüzmeyi öğreniyor kuş. Adam evine yürüyor... Kuş ise bir balık artık.
Üzgün adamın ayağı kayar yolda... Kucağında fanusuyla... Adam hızla düşüyor rahime...
05.10.23