Gerçeğin acısını anlayan birinin acıdan korkmaması için şu söz yeterlidir: "İnsanlar rüzgârın yerlere düşürdüğü yapraklara benzerler." Çocuklar, seni övenler, seni eleştirenler, senin arkandan konuşanlar ve alay edenler ya da senin ününü gelecek nesillere ulaştıracak olanlar da yapraklar gibidir. Hepsi de baharda doğarlar, sonra gelen rüzgârlarla yeni yerlerine giderler. Yaşamın kısalığı ortak kaderimizdir. Ancak sen sonsuza kadar yaşayacakmış gibi her şeyin arkasından gidiyor veya her şeyden kaçıyorsun. Kısa bir süre sonra öleceksin ve senin mezarının başında ağlayan da ölecek.
Sayfa 134 - Alfa yayınları.Kitabı okudu
·
23 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.