“Tutkulu yaşam sevgimizden,
Ümitten ve korkudan azade olunca
Kısaca şükranlarımızı sunarız
Aklımıza gelen ilk tanrıya…
Şükür ki sonsuza dek yaşamaz kimse,
Asla dirilmez ölüler,
En çılgın nehirler bile
Bir yerlerde ulaşır salimen denize…”
- Bir insanın kendini yeniden ilmek ilmek inşa etmesine şahit olup daha sonra kendini kendi elleriyle yok etmesine günlerce üzülmekti bu kitap. En doğru bu şekilde tanımlayabiliriz. Kelimelerinin kalabalığında buldum sendeki beni. Martin Eden, benim için hep özel kalacaksın. Çabana, uğraşına ve kendini yok edişine kaldıralım kadehleri.