Freeman, insanın bir filozoftan dahi ummadığı bir asaletle devam eder sözlerine: "İnsanlar ‘yaşam berbat’ diyor. Özellikle de entelektüel insanlar diyor bunu. Kültürlü insanlar. Eğitimli insanlar. Kitap okuyan insanlar -dahası bunları yazan insanlar-, sanatçılar, bilim adamları, öğretmenler, öğrenciler hep bu şekilde düşünüyor. Onlar için ‘yaşam berbat’.” Evet, buradan şuraya varabiliriz: Öyle bir çağda yaşıyoruz ki bir insanın görünüşte kültürlü olabilmesi için coşku denen duyguya kötü gözle bakması ve berbat bir hayata razı olması gerekiyor.