Koğuştaki odam: demir karyola, başında bir küçük demir masa. Yerde kırmızı muşambalar. Çırılçıplak mavi duvarlar. Üstümde bir entari ve bir robdöşambr; kolları uzun geldiği için kendimi bu odada, bu robdöşambr içerisinde de yadırgıyorum. Hep gittiler. Yapayalnızım. Çıt yok. Oda ya şimdiye kadar hiç tanımadığım yabancı bir akşam giriyor.