128 syf.
·
Puan vermedi
Uzun zamandır bir inceleme yazmıyordum, bu kitap ilaç gibi geldi. Yakın zamanda oldukça güzel kitaplar okumama karşın Handke bu eseri ile yine aralarından sıyrılıp en çok iz bırakanı oldu.
Kitap aslında modern çağın getirdiği kaos ve yıkımı, robotikleşen insanları, tekelleşen yaşamlara bir ayna tutuyor. Güzel yanı ise bunu Matrix ve İnception gibi bir şekilde yapıyor. Bir rüya alemi var, karakter rüyasında bir şeyler yaşar ve yapar ancak uyandığında yaptığı o kötü şeylerin etkisinde hissetmeye devam eder.
İçsel buhranlar, bunalımlar ve yalnızlık onun peşini bırakmaz.
Şöyle bir anekdot düşebilirim, yazar annesinin intiharından sonra 
Mutsuzluğa Doyum'u yazar ve bu ona ithafen yazılmış bir kitap sayılabilir aslında. Bu kitabın özellikle son kısımlarında da annesine dair, çocukluğuna dair pek çok travmadan iz taşıyor eser. Freudyen bir tavırla bakacak olursak kitabın küçük bir bölümünde tamamen bir Oedipus görüyoruz.
Bunların gölgesinde kalmayan bir anlatımla, mesajları sert ve derinden veriyor. Kitabın dili yoğun, yorucu. Bu ince eseri okuma sürecimi anlamak, detayları kaçırmamak adına uzun tuttum. Okuyacak arkadaşlara da tavsiyemdir. Bazı yazar ve kitaplar hızlıca bitirilmek değil, öncelikle anlaşılmak ister. Handke o yazarlar listesindedir.
Son not olarak ben 
İlknur Özdemir'e kucak dolusu bir teşekkür bırakmak isterim. 
Karanlık Bir Gecede Sessiz Evimden Çıktım kitabında zaten beni büyülemişti, şimdi hayranlığım daha da arttı. Yarım sayfalık cümlelerin bu denli bağlayıcı çevrilmesi, özenli sözcük seçimleri... Sık sık kendisini anıp, kitabın sonunda da şapka çıkardığım bir çeviri olmuş.
··
650 görüntüleme
Filme atıf yapmışken Hitchcock-Vertigo filmine kitabın özenle seçilmiş iki bölümünde atıf vardı. Kitapta verilen mesajı kaçırmamak adına lütfen kitabı okumadan, filmi izleyin.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.