“Seni tamamen unuttum
Ama etinin içini görüyorum
Saçlarının dibini
Razı bir rüzgar gibi azar azar da olsa
Senden artık uyurken dökülüyorum kendi etrafıma
Kendi etrafıma sevgilim
Dal dal, yaprak yaprak
Günde birkaç defa, hafif sıyrıklarla
Çünkü yapraklar sevgilim
Düştükten çok sonra inanırlarmış
Artık ağaçta olmadıklarına
Çünkü yaprağın daldaki boşluğu
Yine o yaprağın kendisi kadar..”