Yirminci yüzyılın belki de en popüler uğraşı savaş. Aynı yüz yılda iki dünya savaşı ve içinde bulunduğumuz sürekli savaş yüzünden herkes silahlara, savaşlara aşina. Çocuklar 10 yaşına gelmeden uçak, tank, roket çeşitlerini biliyor. Televizyon ekranlarında çeşitli yerlerdeki savaşları seyrediyoruz her gece. Savaşa ilgi çok, ama artık kimse asker olup da ölmek istemiyor, o işi profesyonel ordular, çapulcular, milisler ve evleri yurtları saldırıya uğrayanlar ya da kadınlarının, çocuklarının ırzına geçilenler yapıyor. Milyonlarca insan için bu günlük gerçek, yüz milyonlar için de bir seyir ve hattâ eğlence biçimi. Özellikle video oyunları ve VR simülasyonlarıyla uçaklar, tanklar ve roketlerle her gün savaşıyoruz. Oyunların giderek ucuzlamasıyla savaş sıradan bir eğlence biçimi oldu. Eğlence şirketi yetkilileri bunu bir anlamda düzeltmek, her babayiğidin harcı olmayan savaşı, gerçek müşterilerinin oluşturduğu seçkin bir topluluğa sunmak istiyorlar.