Benimle konuşmaya çalışsan da,
Kelimeler bilinmeyen diyarlara kaçıp duruyor.
Umutsuzca birbirimize ulaşmaya çalışıyoruz
Ancak kainat hep değişmeden kalıyor.
Atları uzaklara bakarken gördün mü?
Bizden daha çok şey bilirler.
Onların yanından sana seslendim
Bilgeliğin tümünu yüklenmiş bir bakış,
Benden kaçmaya çalışan sözlerinden daha ağır değil mi?
Ve sen kainatın derinliklerini keşfetme arzusuyla uyandığin her sabahta,
Bir beni bir de bizi sarip sarmalayan bu karanlık yuvayı düşunüyorsun.
Ikimizin de sana sarilmasıni bekliyorsun.
Kayıp sözlerin diyarından sana seslenmemin ne anlamı var?
Bilmediği kelimeler üşütüyor insanı
Ancak tanıdik bir bakış aydınlatır,
Içinde yatan ıssızlığı....