Gönderi

Sanatkârlar
İnsanlık bir zamanlar henüz körpe çağında, Yatıyorken bu müşfik ananın kucağında, Kutsal diye öldürmek hırsı kimse gütmezdi, Alevlerin içinden masum kanı tütmezdi. Onun nazik elle yol gösterdiği kalbler, Vazife denen uşak kılavuzu hor görür, Onun çok daha güzel, ışıklı izleri yer yer, Ahlakın bol ışıklı yollarına götürür. Girmiş olanlar onun saf, temiz hizmetine, Mukadderattan korkmaz, nefse esir olmazlar, Korunuyormuş gibi mukaddes bir kuvvetle, Kavuşur ruhlara has, temiz hayata yine, Özgürlüğün de yüce, tatlı hakkına tekrar.
Sayfa 29 - Yaba YayınlarıKitabı okudu
·
57 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.