İçindeki adalet duygusu
Bir aslanı gün boyu takip etseydiniz ve aslanın yaşamak için verdiği mücadeleye tanık olsaydınız, günün sonunda bu aslanın bir ceylan yakalayıp yemesi sizi mutlu ederdi.
Aynı hikayeyi ceylanı takip ederek başlasaydınız ve ceylanın yaşamak için verdiği mücadeleye tanık olsaydınız, günün sonunda bu ceylanın bir aslan tarafından yenmesi sizde bir öfke uyandırırdı.
Dolayısıyla başlangıç noktasının farklı seçilmesi, aynı olayda iki farklı yargı oluşturabilir. Bu yüzden kişinin içindeki adalet duygusu, hangi hikayeyi ne kadar süreyle takip ettiğine bağlıdır.
··
34 artı 1'leme
·48,7bin görüntüleme
Şu kitaptan da başka bir alıntı görmedim :))
Sorma demiş şair sorma
Beni uçan kuşa sorma
Ne buluta ne de yürüdüğün yollara sorma beni
Sormak istersen şayet beni bir tek kalbine sor...
Sorma bana dağları, taşları
Tek kanatsız kuşlar olmaz
Kanatlan yüreğime şimdi uçma vakit
Aşka kanat çırpma vakti...
Bu sözler dostoyevskinin
Şahsi kanaatime göre adalet yargısı meselesine bakmak için çok mantıklı bir hikaye olmamış. Takibi hangi hayvandan başlarsak başlayalım vicdanımız ve içimizde yeşeren adalet duygusu bir ceylanı bir aslana yem etmemeli...
Bu duygu adalet değil de merhamet gibi sanki, gözlemcinin insan olduğunu ve doğal adaletin insanüstü bir kavram olduğunu ele alırsak.
"Aslan yürekli" Richard'ı terazinin hangi kefesine koymaya karar veremiyorumdur... :D
Uygulamadaki adalet terazisinin hassasiyetini görünce,bu ince detayları boşveriyorsun.adalet gerçek yüzünü göstermeye kalksa bu hayatı ceheneme çevirir.Bu yüzden nihai adalet işini yaradanimiza bıraktık.Altindan kalkabileceğimiz bir yük değil.Her canlı adaleti tadacaktır.
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.