MATMAZEL DE SCUDERY-kitap yorumu
Daha önce 
E. T. A. Hoffmann 'dan bir eser okumamıştım. Hakkında çok fazla bir bilgim de yoktu aynı zamanda. Tek bildiğim polisiye tarzının öncülerinden olduğu ve 
Edgar Allan Poe gibi yazarlara ilham kaynağı olduğu. Gerçekten yazım dilinden de anlaşıldığı gibi çok eski dönemlerde yazıldığı belli oluyordu. Yazarımız 1776-1822 yılları arasında yaşamış bulunmakta.
Konusundan kısaca bahsedersem;
17. yüzyılın parisinde garip cinayetler işlenmektedir. Mücevher siparişi veren ve ilginç mücevherlere sahip olan insanlar sokaklarda kalplerinden hançerlenmiş ve mücevherleri çalınmış olarak bulunmaktadır. Bunu yapanların bir çete olduğu düşünülmektedir ancak polis hiçbir şekilde kimlik tespiti yapamaz. Bir gün Scudery adındaki yazarın evine gelen gizemli bir adamın mücevher dolu bir sandığı oraya bırakması ve anlatmak istedikleri olduğunu söyleyip anlatamaması üzerine gizemleriyle birlikte yok olması üzerine yazarımız Scudery kendini bir anda bu büyük suç gizeminin ortasında bulur ve yaşanan cinayetleri çözmede kilit isimlerden biri olur ister istemez. Eser boyunca kahramanımızın bu olayları çözmeye çalışmasını okuyoruz.
Kitap kısacıktı. O kadar kısaydı ki bir polisiye eseri olmasına rağmen ve çerezlik bir konuya sahip olmasına rağmen bu kısalık nedeniyle içine giremedim asla. Eserle ilgili en büyük problemim buydu.
Yazarın dili genel olarak akıcıydı denebilir ama kelimeleri kullanışı, cümle kopuklukları ve olayları aşırı ötesi hızlı anlatımıyla bir anda oldu bittiye getirmesiyle kitap kopuk kopuk ilerledi benim için. Akıcılığı kazanıp bir anda kaybediyor yada aniden başka olaylar hız kazanıyor ve konular yön değiştiriyordu.
Yazarın diline tam alışamadım bu nedenle ve alışamadan da eser bitti aslında. Tam olarak sıcak bir dil değildi yazarınki. Uzaktan anlatılıyormuş gibiydi daha çok hatta.
Bir diğer yaşadığım sorun da karakterlerdi. Çok fazla isim vardı ve kim nedir anlayamadan eser bitti bir anda. Çoğu kişinin kim olduğunu anlamadan okudum. Sanki Rus edebiyatı okuyomuşum gibi hissettim çoğu yerde. Bir kişinin birden fazla ismi varmış gibiydi. Çok garipti. Bu kadar kısa bir hikayeye bu kadar karmaşık ve çok kişi eklenmesi okurken beni bunalttı.
Karakterlerin içine giremedim çok fazla. İç dünyaları ve yaşadıkları bakımından sadece suçlu olarak gözüken kahraman Oliver ve mücevher ustası anlatılmıştı. Onlar da tam bana aktarılmadı ama. Scudery'nin hayatından kesitler okumak ve onu yakından okumak isterdim. Mücevhercinin yaşadıkları bana çok dokunaklı ve önemli olaylar gibi gelmedi. Eserdeki yaşanan olaylara bir sebep bulunmak için bulunmuş gibiydi. Aynı şekilde Oliver'ın aşkının üzülmemesi için boş yere idama gitmesi ve sesini çıkarmayıp suçu üstlenmesi de anlamsız geldi. Her şey oldu bittiye getirilmişti. Sanki bir tek gizemin kendisi önemli ama çözümü önemli değil, merak et ama çözümünü umursama gibi bir şey hissettim eserden. Yazıldığı dönemi düşünürsek bunlar göz ardı edilebilir belki ama yine de tam olarak beklentim karşılanmadı asla hem konu, hem dil, hem akıcılıkta.
Mücevhercinin psikopatlığı daha net göz önünde aktarılabilirdi. Herkes tarafından sevilen bir karakter olduğu söyleniyor hem cümlede ama aktarılan karakter betimlemesi tamamen zıt bu düşünceyle ilginç bir şekilde. Nasıl olabilir bu diye düşündüm okurken. Her türlü psikolojik betimlemeden kaçınılmış gibiydi. Okuyucuya geçmiyordu yani bence o duyguların hiçbiri.
Genel olarak sonu da tahmin edilebilir ama etmeye de çok gerek yok gibi oluyor çünkü zaten kısacık bir eser. Kahramanın girmesiyle eser bitiyor ve tahmin ediyorsunuz gibi oluyor zaten aslında.
Çerezlik bir eser. Çok bir beklentiniz olmadan okuyabileceğiniz ve hızlıca bitecek bir eser. Okumasanız da bir şey kaybetmezsiniz ama polisiye tarzının öncüsü olan ve ilam kaynağı olan bu eserle tanışmak için okuyabilirsiniz.
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.